1دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تهران
2دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تربیت مدرس
3دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه مازندران
چکیده
در دهههای اخیر شاهد افزیش جمعیت شهرها بالاخص شهر تهران بودهایم. این افزایش به خاطر دو عامل رشد جمعیت شهرها و همچنین مهاجرت روستاها و شهرهای کوچک، میانه اندام و بزرگ به شهر تهران بوده است. تمرکز جمعیت در شهرها باعث شده که نیاز به خدمات روز به روز بیشتر شود. در خدماترسانی شهری تنها افزایش تعداد مراکز خدماتی دلیل بر خدماترسانی بهتر نمیباشد، بلکه آنچه در این زمینه بیشتر حائز اهمیت است، توزیع بهینه این مراکز میباشد. یکی از خدماتی که به طور مستقیم در ارتباط با سلامت شهروندان بوده کاربری بهداشتی درمانی است. تعادل فضایی در توزیع مراکز شاخص بهداشتی- درمانی، زمینه دستیابی به سلامت، آسایش و زیبایی شهری که مقدمات توسعه پایدار شهری هستند را فراهم میآورد. این پژوهش به دنبال ارزیابی الگوی پراکنش و ساماندهی مراکز درمانی در منطقه 7 شهرداری تهران میباشد. بدین صورت که ابتدا الگوی پرانکش بر اساس شاخص نزدیکترین همسایگی تعیین شد و سپس با استفاده از کاربرد نرمافزار Gis Arcو مدل تلفیقی چندمعیاره Ahp-Saw و به کارگیری 9 شاخص، اراضی مطلوب جهت ساماندهی کاربری بهداشتی-درمانی شناسایی گردید. نتایج تحقیق نشاندهنده آن است که با بکارگیری قابلیتهای Gis در زمینه تحلیل فضایی و امکان مقایسه معیارها در قالب مدلهای تصمیمگیری چندمعیاره میتواند در اولویتبندی اراضی مطلوب جهت ساماندهی کاربری بهداشتی-درمانی مفید واقع گردد.
ابتدای صفحه