اکبری, مجید, سبحانی, نوبخت, بیرانوندزاده, مریم, سوری, فاطمه. (1394). تحلیل عملکرد شهرهای میانهاندام در توسعه اقتصادی استان اذربایجان شرقی. فصل نامه جغرافیا و برنامه ریزی شهری چشم انداز زاگرس, 7(25), 97-118.
مجید اکبری; نوبخت سبحانی; مریم بیرانوندزاده; فاطمه سوری. "تحلیل عملکرد شهرهای میانهاندام در توسعه اقتصادی استان اذربایجان شرقی". فصل نامه جغرافیا و برنامه ریزی شهری چشم انداز زاگرس, 7, 25, 1394, 97-118.
اکبری, مجید, سبحانی, نوبخت, بیرانوندزاده, مریم, سوری, فاطمه. (1394). 'تحلیل عملکرد شهرهای میانهاندام در توسعه اقتصادی استان اذربایجان شرقی', فصل نامه جغرافیا و برنامه ریزی شهری چشم انداز زاگرس, 7(25), pp. 97-118.
اکبری, مجید, سبحانی, نوبخت, بیرانوندزاده, مریم, سوری, فاطمه. تحلیل عملکرد شهرهای میانهاندام در توسعه اقتصادی استان اذربایجان شرقی. فصل نامه جغرافیا و برنامه ریزی شهری چشم انداز زاگرس, 1394; 7(25): 97-118.
تحلیل عملکرد شهرهای میانهاندام در توسعه اقتصادی استان اذربایجان شرقی
1کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور رشت
2دانشجوی دکترا جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه علوم و تحقیقات تهران
3دانشجوی دکترا جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید بهشتی
چکیده
نقش شهرهای میانهاندام در توسعه یکپارچه ناحیهای چشمگیر است. این شهرها به عنوان مراکز ارایه خدمات به نقاط سکونتگاهی کوچکتر و مراکز توزیع کالاها و خدمات، نقش مهمی در روندهای اقتصادی بازی میکنند. هدف از این مقاله، بررسی نقش و کارکرد شهرهای میانی در نظام شهری و توسعه منطقهای استان آذریجانشرقی است. روش تحقیق از نوع «توصیفی و تحلیلی» است که در آن از مدلهای کمی و نرم افزار رایانهای Excel استفاده شده است. استان آذربایجانشرقی دارای پنج شهر میانی(50- 200 هزار نفر جمعیت) به نامهای مراغه، مرند، میانه، اهر و بناب است که 46/21 درصد از جمعیت شهری استان را شامل میشوند. نتایج مدلهای جمعیتی نشان میدهد که شهرهای میانی از انعطافپذیری، جذب جمعیت و مهاجرپذیری برخوردار بوده است، و بدون در نظر گرفتن کارکرد جمعیتی آن در نظام شهری استان عدم تعادل بیشتر میشود. به لحاظ اقتصادی بخش کشاورزی در اکثرا شهرهای میانی به عنوان بخش پایهای و بخشهای صنعت و خدمات به عنوان بخش غیرپایهای است. این شهرها در نظام شهری استان به لحاظ جمعیتی و اقتصادی تاثیرات مثبتی داشتهاند. آنچه که عملکرد این شهرها را در نظام شهری و توسعه منطقهای کم رنگ نموده است، وجود خلاء سکونتگاهی در نظام سلسله مراتبی شهری استان در گروههای جمعیت(250-500 هزار نفر) و (500 هزار الی 1میلیون نفر) در سلسله مراتبی شهری و تمرکز شدید امکانات در کلانشهر تبریز بوده است.
ابتدای صفحه